MELANKOLİ*
kalktım sabah kör çapak
gene şu dudak dünya
nabız alamıyorum
kış başıdır böyleyim
kızılım tutmuş, bir
yıldızım bozmuş, bir
sın'a şın'a küsülüyüm
uyananlar ışığını kuşanır
güne atlanır he mi
herkesin ezberi böyle
bir küçük fayım var
bende karanlık da kalkıyor benle
ben o karanlığa dışarıdan
kıl mesafeden bakıyorum
zifirin ustası gün boyu
havayı dövüyor ve cık cık
yarasa uçuruyor orda
(detay ver)
duvarlar çilli
"duvarlar çilli"
kanı böyle anlatabiliyorum
kan ama karanlıkta kan
-aydınlık örter bütün lekeleri
-parıltıya kör girilir kör çıkılır
karanlık öyle mi ya
gör gör bağırır
bağırtı bir gün bitecek
bitimindeki sağırlık da
beni Konyalarım beni Pravdalarım sağaltacak
İzmir'in Gorki'si gene aynı soruyu
-ne kadar gerçekçisin?
soracak soruyacak
(ne derim) (derim belli)
-çok gerçekçiyim
molozları kaldırıyorum
taşı nasıl kaldıracaksın? bende
tamam da tozu nasıl? bende
her gün bir kürek atıyorum
kara kamyonun kasasına
bir kürek bir kürek
bitir bende
bitimsizlik, Sayın Hikâyem,
hiç gerçekçi değil
çok gerçekçiyim
*görme huyu, "düz eğriler" içinde, s.35-37, everest yayınları, ocak '22.
Yorumlar
Yorum Gönder